فیلم La Grazia سورنتینو در ونیز ۴ دقیقه تشویق شد؛ واکنش منتقدین
به گزارش آژانس خبری سینمادرام، فیلم «توفیق» (La Grazia) به کارگردانی «پائولو سورنتینو» چهارشنبه شب این هفته هشتاد و دومین دوره جشنواره ونیز را افتتاح کرد و با چهار دقیقه تشویق ایستاده روبرو شد. «تیلدا سوئینتون» و «کیت بلانشت» در مراسم افتتاحیه این فیلم روی فرش قرمز رفتند.
داستان تازه‌ترین ساخته کارگردان «دست خدا» (The Hand of God) درباره سیاستمداری سالخورده است که در واپسین روزهای فعالیت‌های سیاسی خود تصمیم می‌گیرد که دو پرونده را مشمول عفو کند. «تونی سرویلو» در فیلم‌هایی چون «لورو» (Loro)، «ایل دیوو» (Il Divo)، «دست خدا» و «زیبایی بزرگ» (The Great Beauty) اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی را دریافت کرد با سورنتینو همکاری کرده است. «آنا فرزتی» دیگر بازیگر فیلم است.
سورنتینو پیش از اکران فیلم در مصاحبه با «ورایتی» گفته بود: «هر روز اخباری درباره تصمیمات سیاستمداران می‌خوانیم که از تهور، نمایش قدرت و مفاهیم پیچیده اقتصادی ناشی می‌شوند. به جای این‌ها، می‌خواستم نشان دهم که سیاستمداران باید چگونه رفتار کنند.»
«پارته‌نوپه» (Parthenope) هفتمین فیلم کارنامه سورنتینو بود که در جشنواره کن اکران شد. «پیامدهای عشق» (The Consequences of Love) در سال ۲۰۰۴، «ایل دیوو» در سال ۲۰۰۸ که جایزه هیأت داوران را دریافت کرد، «باید اینجا باشد» (This Must Be the Place) در سال ۲۰۱۱، «زیبایی بزرگ» در سال ۲۰۱۳ و «جوانی» (Youth) در سال ۲۰۱۵ در کن اکران شده بودند.
در طول ۱۰ روز آینده، فیلم‌هایی چون «پس از شکار» (After the Hunt) به کارگردانی «لوکا گوادانینو» و بازی «جولیا رابرتس»، «اندرو گارفیلد» و «آیو ادبیری»، «جی کلی» (Jay Kelly) به کارگردانی «نوآ بامبک» و بازی «جرج کلونی» و «آدام سندلر»، «فرانکشتاین» (Frankenstein) ساخته «گی‌یرمو دل تورو» با بازی «جیکوب الوردی» و «اسکار آیزاک» و «باگونیا» (Bugonia) که آخرین همکاری میان «یورگوس لانتیموس» یونانی و «اما استون» است در جشنواره ونیز اکران خواهند شد.
«امانوئلا فانلی» بازیگر و کمدین ایتالیای در مراسم افتتاحیه به شوخی گفت: «اگر این فیلم‌ها در این جشنواره به نمایش درمی‌آیند، علتش این است که کن آن‌ها را نپذیرفته.»
فیلم «توفیق» تا این لحظه از «راتن تومیتوز» بر اساس ۱۴ نقد امتیاز ۸۶ درصد دریافت کرده است. منتقد «گاردین» به این فیلم نمره چهار ستاره داده و می‌نویسد سورنتینو «جایگاه خود، طنز کم‌رنگ و استعداد خود در خلق صحنه‌های سورئال و شورانگیز را دوباره کشف کرده است.» این منتقد اضافه می‌کند: «این فیلم زمستانی و زیبا پس از فیلم سهل‌الحصول و بسیار ناامیدکننده «پارته‌نوپه» که به شکل عجیبی از طنز تهی بود، عرض اندامی خوشایند از سبک طبیعی اوست.»
منتقد «پلی‌لیست» به فیلم نمره B می‌دهد و می‌نویسد: «تجسم جذابیت سورنتینو است، هرچند شاید بهترین اثر فیلمساز مؤلف ایتالیایی نباشد. این فیلم وقتی که بخواهد بازیگوش می‌شود و وقتی که لازم باشد اندیشناک.»
«فیلم استیج» می‌نویسد این فیلم «خصیصه بصری» سورنتینو را داراست: «هواداران «زیبایی باشکوه» (The Great Beauty) شاید از درام هنرمندانه و تأمل‌برانگیزی که اگرچه حقیقتاً نافذ نیست لذت ببرند.»
«رپ» می‌نویسد: «جادوی فیلم در این است که پائولو سورنتینو به شکل قابل‌پذیرشی می‌گوید شک و تردید زیباست.»
منتقد «تایمز» می‌نویسد: «در ابتدا کند است و گاهی دشوار اما به تدریج و به شکلی فریبنده در شما نفوذ می‌کند و تزلزل آن ناممکن می‌شود.»
